පිහිනන්න බැරි හංසයෙක්.........!!

අළු පාට හැන්දෑව 17...

මගෙ කලින් පෝස්ට් එකේ, මධුරංග අයියගෙ කොමෙන්ට් එක දැක්කම හදිසියෙම මට මතක් උනා අමතක වෙලා තිබ්බ ගොඩාක් වැදගත් දෙයක්..(ස්තූතියි මධුරංග අයියට.)
             
අපේ සම්බන්ධය ට මාස කීපයක් ගතවෙමින් තිබ්බ...දවසෙන් දවසම එයාට තව තවත් ලං වෙද්දි මට දැනුන රාජ් ගෙ අස්වාභාවික චරිත ලක්ශන..අස්වාභාවික ගති පැවතුම්..අවුරුදු 24 ක ඉගෙන ගත්ත කොල්ලෙක් ගාව තිබිය යුතු ගති පැවතුම් මෙයා ගාව ගොඩාක් අඩුවෙන් තිබුනෙ..සමහර විට එහෙම නොතිබුනාම කිව්වත් වැරදි නැහැ..වෙලාවකට එයා හැසුරුනේ මුරණ්ඩු හිතුවක්කාර පොඩි දරුවෙක් වගේ..වෙලාවකට මාණසික අසනීපකාරයෙක් වගේ..තවත් වෙලාවකට එයා ගාව තිබුන තවත් කෙනෙක්ව හරි ඉක්මනින් රිදවන්න,තරහ ගන්වන්න පුලුවන් විදියෙ අදහස් වචන වගේම ක්‍රියාවනුත්...
මම හිතුවෙ..එයාගෙ ගෙදර තිබ්බ අසහනකාරී වාතාවරනයත්,එයාගෙ ''මාරාන්තික අසනීප තත්වයත්''..රැකියාවෙ තිබ්බ අධික කාර්යබහුල කම නිසාත්,එයාගේ අධ්‍යාපන කටයුතු අමාරුවෙන් කරගෙන යන නිසාත්,එයා මෙවැනි තත්වයකට පත්වෙන්න ඇති කියල....
මේ ගැන මම මගේ හිතවත් අක්ක කෙනෙක් එක්ක කථා කලාම එයා කිව්වෙත් ඒකමයි එයා කිව්වෙ මට ගොඩාක් ඉවසීමෙන් කටයුතු කරන්න කියල රාජ් එක්ක..අනික ඒ අක්කම කිව්ව අපි මෙහෙ යුරෝප් වල හොඳම ඩොක්ටර් කෙනෙකුට එයාගෙ මෙඩිකල් රිපෝට්ස් පෙන්නල මොනාහරි කරමු එයාගෙ අසනීපෙටත් කියල..ඒත් මම මොනතරම් වද කරල ඉල්ලුවත් රාජ් නෙවේ එයාගෙ මෙඩිකල් රිපෝට්ස් මට දුන්නෙ..හැමදාම මොනා හරි කියල මග ඇරිය එයා..ඒකෙන් උනේ මම තවත් භය උන එක..මම හිතුව එයාට මොකක් හරි ලොකු අසනීපයක් ඇති අපිට නොකියන කියල..
ඔය කාලය ඇතුලත එයාව සැක කල යුතු කරුණු ගොඩාක් හමු උනත් ඔය මම කලින් කිව්ව හේතු නිසා මම ඒවා පස්සෙන් පැන්නුවෙ නැහැ...
එහෙම සැකයක් හිතිල යාන්තම් හරි එයාගෙන් අහන්න ගිය වෙලාවට මම කලින් කිව්ව විදියට අර මාව රිද්දන වචන වලින්,ප්‍රකෝපකාරී ක්‍රියාවලින් එයා පිළිතුරු දුන්න...
''.....මගේ ජාතකේ ගැනත් කියල තියෙද්දි,මගේ මැරුන එකම මල්ලිය ගැන කියල දිවුරල තියෙද්දි,ඇයි මාව ඔයා අවිශ්වාස කරන්නෙ? කොච්චර වැඩ කරල ආවත් මොන තරම් මහන්සි තිබ්බත් ගෙදර දුවගෙන එන්නෙ ඔයාව බලන්න..ආපු ගමන් ඇඳුම් ගලවන්නෙත් නැතුව ඉස්සරවෙලාම කරන්නෙ කොම්පියුටර් එක ඕන් කරන එක..මගේ ලෝකෙ ඔයා..හැමදාම නින්දට යන්න කලින් ඔයාගෙ කටහඬ අහලා..ඔයාගෙ හිනාව අහල මම නිදා ගන්නෙ.(මෙයා මේවා මටත් හොරෙන් රෙකෝඩ් කරන් ඉඳල තියනව.)මේ ගෙදර මගෙ අයට වත් මාව කවදාවත් තේරෙන්නෙ නැති එක මම හිතුවා ඔයාටවත් මාව තේරෙනව ඇති කියල දැන් බලද්දි ඔක්කෝටම හපන් ඔයා.....''..
එයා මට කතා කලේ ''නංගි'' කියලනෙ.මම දවසක් ඇහුව''..ඇයි ඔයා මට නංගි කියල කතා කරන්නෙ..?''
''..එතකොට මගේම කියන හැඟීමක් දැනෙනව..''
''..එතකොට ඔයා ඔයාගෙ බ්ලොග් එකේ කොමෙන්ට්ස් දාන අයටත් කතා කරන්නෙ නංගි කියලනෙ..තව ඔයා කිව්වෙ උපුලිට කතා කරන්නෙත් නංගි කියලනෙ එතකොට එයාලවත් ඔයාගෙම වගේ දැනෙනව ඇති නේද? එතකොට මගෙයි එයාලගෙයි වෙනසක් නැද්ද?.''  ඔන්න ඔය වගේ අවස්තාවලදි අපි අතර අමනාප කම් ඇති උනා..ප්‍රශ්නයට අදාල දේවල් මග ඇරල,කටුක වචන වලින් එයා මට දමල ගැහුව...
එයාගෙ ජීවිතේට අදාල ප්‍රශ්න ගැටලු කතා කරනව හැර වෙන එයා මා එක්ක කතා කලේ,ෆිල්ම්ස් ගැන...සින්දු ගැන..බ්ලොග්ස් ගැන..එෆ්බී එක ගැන..
උදේ,දහවල්,හවස,රෑ......කෝල් වලින්,එස් එම් එස් වලින්,ස්කයිප් එකෙන්,ගූග්ල් ටෝක් එකෙන්,ඊමේල් වලින් මාස 5 ක කාලයක් අපි හැමදාම කතා කලත් අපිදෙන්නගෙ ආදරේ ගැනවත්,අපේ අනාගතේ ගැනවත් කිසිම දාක එයා මා එක්ක කතා කරල නැහැ..මම හිතුවෙ එයාගෙ අර කලින් හේතු නිසාම එහෙම වෙනව ඇති කියල..මාත් ඔහේ බලාගෙන උන්න එයා ප්‍රශ්න වලින් මිදිල සතුටින් ඉන්න දවසක් උදාවෙනකම්...
අනික සාමන්‍යයෙන් අපි කෙල්ලො ඉස්සර වෙන සිරිතක් නැහැනෙ..කෙල්ලො කැමති කොල්ල ඉස්සර වෙලා අපිව අතින් අල්ලන් ඉදිරියට යනවට..එහෙම නැතුව කොල්ලගෙ අතින්  ඇදගෙන යන සිරිතක් නැහැනෙ නේද?
ඉතින් මාස 5 ක් කාලයක් මේ තත්වයම වෙනස් නොවී තියෙද්දි මම ටිකක් ''ඇද වැටුන'' තත්වයකට පත් උනා..හැමදාම එයාගෙ ප්‍රශ්න අහල පිලියම් හොයනව කියනව, එයාව සනසනවා, නලවනව, ආදරේ කරනව අනුකම්පා කරනව..එයා ෆිල්ම්ස් ගැන කියනකොට අහන් ඉන්නව..එයා එවන සින්දු අහනව..එයා කියන අනුන්ගෙ දේවල් අහගෙන ඉන්නව..මට එපා වෙලා වගේ තිබ්බෙ ඒ කාලෙ මෙව්ව....දවසක් මම එයාගෙන් ආදරෙන් ඇහුව...
''...ඇයි අපි දෙන්න අපි ගැන කතා නොකරන්නෙ?තව කොච්චර කල් මේ දේවල් ගැන කතා කර කර ඉන්නවද අපි? ඔයා ඇයි මට ඔයාගෙ ගර්ල්ෆ්‍රෙන්ඩ් ට වගේ කතා කරන්නෙ නැත්තෙ?ඇයි අපි දෙන්න අපි ගැන කතා නොකරන්නෙ?..''
''...මම උපන්දා ඉඳන් තනි උන කෙනෙක්..මට සමාජය පුරුදු නෑ..මල්ලි මැරුනට පස්සෙ අම්මල මාව දාල ගියාට පස්සෙ මට කතා කරන්න බැරි උනා..කිසිම කෙනෙක් එක්ක කතා නොකර මම තනියම උන්න..මගේ ජීවිතේටම මම වැඩිපුරම කතා කලේ ඔයා එක්ක..මට තේරෙන්නෙ නැහැ කෙල්ලෙක්ව ඇසුරු කරන්න..මට තේරෙන්නෙ නැහැ ආදරේ කරන්න..මම ඔයාට ආදරෙයි ඒත් ඒක පෙන්වන්න මට තේරෙන්නෙ නැහැ..ඔයාව හමු උනාට පස්සෙ තමා මම මේ තරම් වත් වෙනස් උනේ..මේ ගෙදර මම ඉන්නවද නැද්ද කියල අම්මල වත් දන්නෙ නැහැ..මම කතා කරන්නෙ නෑ..මට එක පාරම වෙනස් වෙන්න බැහැ..ඒකට කල් ඕනෙ..මට ඒකට කල් දෙන්න ..මම වෙනස් වෙන්නම්..ඔයාට උනත් පේනව ඇති මම දැන් මුලදිට වඩා වෙනස් නේද?මට කල් දෙන්න..මට කියල දෙන්න..මම ඔයාට ඕන විදියට වෙනස් වෙන්නම්...''

හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්..........මේ කතාව නිසා මම තව තවත් අසරන උනා..උපන් දා ඉඳන් දුක් විඳින මේ අහිංසකයට මාත් වද දෙනව නේද කියල මට හිතුන...
ඒත්...කොල්ලෙකුට කල් අරගෙන පුරුදු වෙන්න ඕනෙද කෙල්ලෙක් එක්ක කතා කරන්න..ඇසුරු කරන්න..ආදරේ කරන්න??????

මේ කතාව අහපු මගේ යාලු අක්ක කෙනෙක් කිව්වෙ....

''...අනේ කෙල්ලෙ හංසයින්ට පීනන්න පුරුදු කරන්න ඕනෙ නැහැ..''   කියල.එයා කිව්ව විදියට රාජ් කරන්නෙ බොරුව..!

මම රාජ් ට මේ 'හංස කතාව' කිව්වාම එයා කිව්වෙ මෙහෙම..

''...හංසයින්ට පීනන්න පුරුදු කරන්න ඕනෙ නැහැ තමා..ඒත් පොඩිම කාලෙදි හංස පැටියෙකුගෙ තටු කැඩුනාම හංස අම්ම ඕනෙ එයාව බලාගෙන තටු හදල පීනන්න පුරුදු කරන්න...ඒත් මගෙ ජීවිතේට එහෙම ආදරයක් රැකවරනයක් මගෙ අම්මගෙන් කවදාවත් මට ලැබුනෙ නැහැ....''

හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්...එතකොට ඒ ගනුදෙනුවත් අම්මගෙ එකවුන්ට් එකටම වැටුන....!!!!!!