රෝසමල මට හිනා උනා.......!!!!!!

 එදා මගේ මුල්ම බ්ලොග් පෝස්ට් එක ලියන්න මට කියල දුන්න මගෙ ආදරනීය රෝසමල...!!

ඉතින්.............(අළු පාට හැන්දෑව ..16.)
ඔන්න දවසක් හවස රාජ් ඔන්ලයින් ආව වෙලේ මම අහුවාම 'කෝමද ඔයාට' කියල එයා හඬා වැටීගෙන කථා කලේ...
''...මම අද දවසෙම ඇඬුව නංගි..මට ජීවත් වෙලා වැඩක් නැහැ මේ විදියටන් නම්...''
''...ඇයි කියන්න ඔයාට මොකද උනේ...?''
''...ඔයා දන්නවනෙ අර මගෙ ඔපරේශන් එකෙන් පස්සෙ හැම මාසෙකම මාව කොලඹ එක්ක යන්න ඕනෙ ඒ ප්‍රයිවට් හොස්පිටල් එකට ඩොක්ටර්ට පෙන්වන්න..අද උදේ අපිට යන්න තිබුනෙ..උදේ මම කාමරේ ලෑස්තිවෙනව යන්න ..මම අහගෙන අම්මි තාත්තිට බනිනවා මා ගැන කියල..එයාල දන්නෙ නැහැ මම ඔක්කොම අහගෙන උන්න කියල...''
''...ඇයි ඒ ඔයාට බනින්නෙ? ඔයා මොනා කලාටද..ඇයි දෙවියනේ මොනා වෙලාද මේ මිනිස්සුන්ට..?''
''...මම මොකුත් කලේ නැහැ නංගි..මේක මගෙ කරුමෙ..අම්මි බනිනව මට ඇහුන අපරාදෙ මේකා වෙනුවෙන් අදත් පාලොස්දාහක් විතර ඉවර කරල එන්නද හදන්නෙ? ආන්ඩුවෙ හොස්පිටල් එකකට අරන් ගියා නම් මොකෝ වෙන්නෙ කියල...මම කාර් එකේ පිටි පස්සෙ කොළඹට යනකම්ම අඬ අඬ ගියෙ නංගියො...''
''...හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්......මේක අහන්න..මම කියන දේ අහන්න...ඔය ප්‍රයිවට් හොස්පිටල් වල ඉන්නෙත් ආන්ඩුවෙ අය..අනික කොච්චර හොඳ ඩොක්ටර්ස්ල ඉන්නවද දැන් ආන්ඩුවෙ හොස්පිටල් වල..ඇත්තටම ප්‍රයිවට් වලට අච්චර සල්ලියක් වියදම් කරන එක බොරු වැඩක් තමා මාත් කියන්නෙ...අම්ම හිතන්න ඇත්තෙ එහෙමයි..මම උනත් එහෙම කියනව..ඔයාට ආදරේ නැති කම නිසා නෙවේ අම්ම එහෙම කියන්න ඇත්තෙ..අනික ඔයාලගෙ පවුලෙ පුත්තුම දෙන්න විතරනෙ කවදා හරි එයාල මැරි කරල ගියාම දුවෙක් වත් නැති නිසා අම්ම තනි වේවි කියල එයාට භයකුත් ඇතිනෙ..ඒ නිසා එයා අර පරිස්සමෙන් වියදම් කරනව ඇති..ඉතුරු කරනව ඇති මම හිතන්නෙ..ඔයා ඒක ගනන් ගන්න එපා..දුක් වෙන්නෙ නැතුව ඉන්න දැන් ඉතින්  හොඳේ?..''

ඉතින් හැමදාමත් වගේ මට කරන්න සිදු උනා ඔය ''බබ්බු නැළවිල්ල'' මමත් තාම පුංචි එකෙක්..ඒත් අම්ම කෙනෙක් වගේ එයාව සනසන නළවන එක තමා මම කලේ හැමදාමත් වගේ.......

ඒ දවස් වල අපේ වත්තෙ රෝස ගස් වල මල් පිරීලා..දවසක් උදේක මම දැක්ක එක ගහක අලුතෙන්ම මල් පිපිලා ඒවා හරි විශාල ලස්සනම රෝස මල්..ඒක දැක්කාම එක පාරම මට හිතුනෙ අනේ මේකෙන් මලක් එයාට යවන්න ඇත්නම් කියල...ඉතින් කෝම යවන්නද අපි දුරනෙ..ඉතින් මම මගෙ පෝන් එකෙන් ඒ ලොකුම මලේ පොටෝ එකක් අරන් ඒක මේල් එකක ඇඩ් කරල ''අයි ලව් යූ'' කියල එයාට යැව්ව........

ඔය දවස් වල එයා එයාගෙ බ්ලොග් එකේ පෝස්ට් එකක් දැම්ම ''මගේ වෝර්ඩ්ප්‍රෙස් කෙරුවාව'' කියල..එදාම එයා අලුත් බ්ලොග් එකක් ලියන්න පටන් අරන් තිබ්බ..ඒ බ්ලොග් එක අපි දෙන්නම ලියමු කියද්දි මම ඒකට එක හෙලාම අකමැති උනේ බ්ලොග් ලියනවා තියා ඒව ගැන කිසිම දෙයක් මට නොතේරෙන නිසාත්..සිංහලෙන් එහෙම දේවල් ලියන්න හීනෙකින්වත් දැනගෙන උන්නෙ නැති නිසාත්..එහෙම දෙයක් ලියන්න හිතන්නත් මට භය හිතුන...ඊට කලිනුත් මගෙ යාලුවො කීප දෙනෙක් මට කියද්දි බ්ලොග් එකක් ලියන්න කියල..මම කිව්වෙ මම නම් මේ ආත්මෙදි බ්ලොග් ලියන්නෙ නැහැ කියල.......

නමුත් රාජ්ගෙන් මට බේරුමක් නැති උනා...එයා මට වදයක් වගේ උනා ඒ බ්ලොග් එක ලියන්න එන්න කියල..
''...නෑ නෑ ඔයා මේකට එන්නම ඕනෙ මමනෙ කියන්නෙ..ඔයාට ලියන්න පුලුවන්..මම කියල දෙන්නම්..මම කියන නිසා එන්න..ඔයා මම කියන දේ අහන්නෙ නැත්ද? ප්ලීස්..ප්ලීස් මම නිසා එන්න ප්ලීස්...''

ඉතින් මම ''හා එන්නම්'' කියපු සැනින්ම මෙයා උඩ පැනගෙන බ්ලොග් එකට මාව දාල ඒකෙ නම ''මතක මන්දිර'' කියල..එයාගෙ නම හුදකලා යාත්‍රිකය කියල..මගෙ ඇත්ත නමේ කෑල්ලකින් මටත් නමක් හදල ඔන්න වැඩේ පටන් ගත්ත....ඒත් ඒකෙ ලියන්නෙ කෝමද මොනාද කියන එක නම් කොහෙත්ම තේරුනේ නැහැ.......(ඒ බ්ලොගය දැන් නැහැ.)

ඔන්න ඉතින් මම යැව්ව අර තෑගි පෙට්ටියත් මේ වෙනකොට එයාට ලැබිල...''තැන්කියු'' එකක් විතරයි මට එයාගෙන් ලැබුනෙ..අවංකවම කියනවා නම් ඊට වඩා දෙයක් එයාගෙන් අහගන්නයි මම බලපොරොත්තු උනේ...ඔයාල කවුරුත්  කවදා හරි  කාට හරි ආදරේ කරලා තියනවා නම් ඒ අයෙකුගෙන් මොනා හරි පුංචිම තෑග්ගක් හරි ලබාගෙන  එහෙම නැත්නම් දීල තියනවා නම්...ඔයාලට පැහැදිලි වෙන්න ඕනෙ මම මේ කිව්ව දේ........
ඒත් ඒ වෙනුවට මට අහගන්න ලැ බුනෙ මෙන්න මේ වගේ දේවල්.
1...චේන් එක කොටයි ඒක මට දාන්න බැහැ.
2...අර ලූර්ඩ්ස් වලින් ගෙනාව කිව්ව වතුර කුප්පිය බිඳිල කෑලි වලට ඒ කෑල්ලකට මගෙ ඇඟිල්ලකුත් කැපුන.
3...පෙට්ටිය අතුලෙ කූඹි පිරිලා.
4...අර තාරාව එක්ක එව්ව චොක්ලට්ස් ඔක්කොම දිය වෙලා තාරාව නෑවිලා..අපරාදෙ ඒකව කාර් එකේ එල්ලන තිබුන.
5...මම අඳින්නෙ කොලර් දාපු ටීෂර්ට් විතරයි.
6...මේ දවස් වල රස්නෙයි ඒ ෂර්ට් එක අඳින්න බැහැ.
7...මේ ඩී.වී.ඩී වල එක කවරයක් කොනකින් කැඩිලනෙ.

8...හරි දැන් මේක ට හරියන්න මොනාද මම එවන්න ඕනෙ?

මට මහම මහ කළකිරීමක් දැනුන..ඊට පස්සෙ දවසක ෆේස්බුක් එකට ගියාම දකින්න ලැබුන දෙයක් මට අදහා ගන්න බැරි උනා..!!!

එදා අනුත්තරාගෙන් සමුගන්න කියල ගිය දවසෙ අනුත්තරා එයාගෙ බෝයිත් එක්ක මෙයාට තෑගි දුන්න අර නිල්පාට අස්වයගෙ පොටෝ එකක් මෙයා හරි ලස්සනට ෆේස්බුක් එකේ දාල තිබුන.......!!!
එතකොට මම යැව්ව රුපියල් වලින් නම් දාස්ගානක් වටින තෑගි? ගිනි කඳු ගිහින් අච්චර මහන්සිවෙලා ගෙනාව ඒ හදවත? ( ඒ හදවත් දෙකේම ලස්සන පොටෝ එකක් මම එයාට යැව්ව කලින්ම.)
ඒ ඔක්කොමත් හරි මම අර ආදරේ කියල යැව්ව අපේ වත්තෙ පිපුන ඒ ලස්සනම ලස්සන කුළුඳුල් රෝස මල?

එදා එවෙලෙ මගෙ හිතට දැනුන දේවල් මම මේකෙ ලියන්නෙ නැහැ....ඒත් ඒ මොහොතෙ ඒ දැනුන විදියටම මේ දැනුත් මගේ හිතේ ඒවා තියනවා..!

ඉතින් එදා ඒ සිදුවීම නිසා කවදාවත් නොහිතපු දේකුත් සිදු උනා..හිතට දැනුන ඒ දුක වේදනාව ලස්සනම ලස්සන බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් විදියට මගෙ අතින් මටත් නොදැනිම ලිය උනා..එදා ඒ සෙනසුරාද දවසෙ රාජ් පන්ති ගිහින් එද්දි මම ඒක ලියල පල කරලත් ඉවරයි....ඒක මතක තියන සමහරු ඇති මේක කියවන අය අතරත්...එදා ඒ හඬා වැටුන මට හිනාවෙලා....ජීවිතේ මුල්ම බ්ලොග් පෝස්ට් එක ලියන්න උදව් කරපු මේ ලස්සන රෝස මලට මම හැමදාම ආදරෙයි......!!

මතකද ඔයාලට  ''රෝස මල මට හිනා උනා..??''