මිනිත්තු 15........

සති දෙකක පිටරට සංචාරයක් සඳහා අද (15) අනුත්තරා ලංකාවෙන් පිටත් උනා....ඊයෙ එයා මට කිව්වා එයා වෙනුවෙන් ඔයාල සියලුම දෙනාට සතුටත් ආදරයත් පිරුනු වැලන්ටයින් දිනයකට සුභ පතන්න කියලා..එහෙනම් ඔන්න හැමෝටම අපි දෙන්නම සුභ පැතුවා..!! ඒ එක්කම ඊයෙ දවස පුරාම ඊමේල් වලිනුත්,ලස්සනම ලස්සන වැලන්ටයින් කාඩ්ස් එවල මට සුභ පතපු මගෙ ආදරණීය යාලුවන්ට මම ආයෙමත් ස්තූති කරනවා......දවසක් ප්‍රමාද උනා තමයි...ඒත් ටිකක් ප්‍රමාද වෙලා හරි එන්නෙ සුභ පැතුමක් නම්......කමක් නෑ නේද??

ඉතින් එදා අර ''බිත්තියෙ සීන් එකට'' පස්සෙ.....(අළු පාට හැන්දෑව 25..)

මම අන්ද මන්ද වෙල උන්නෙ..ඇත්තටම මෙයා මොන වර්ගයේ පිරිමියෙක්ද කියන ප්‍රශ්නයෙන් මම අවුල් වෙලා උන්න....මට මං ගැනම දුක හිතුනා..මෙච්චර කාලෙකට ''මට ඔයාව හමුවෙන්න ඕනෙ...මට ඔයාව බලන්න ඕනෙ'' කියල නිකමට වත් කියන්නෙ නැති මේ පුද්ගලයා ගෙ ආදරේ ගැන කෝම විශ්වාශයක් තියන්නද? ඒත් මම එයාව අවිශ්වාස කරන බව දැනුන හැම මොහොතකම උනේ අපි අතර රන්ඩුවක් ඇති උන එක පමනයි....

මා ගැන ගෙදර අයට කියන්න තරයේම අකමැති උන එයා  ආදරය ගැනවත්,අපේ අනාගතය ගැනවත් එක වචනයක් මා සමග කතා කලේ නැහැ...ඒ වෙනුවට ෆිල්ම් ගැන සින්දු ගැන බ්ලොග්ස් ගැන මූනු පොතේ දෙවල් ගැන අනුන්ගෙ ඕපදූපයක් ගැනම තමා එයා නිතර කතා කලෙ........

නමුත් උදාහරනත් එක්ක එයා මට නිතර පැහැදිළි කලේ,''ආදරේ පෙන්වන ආදරෙයි ආදරෙයි කියන අය ඇත්තටම ආදරේ කරන්නෙ නැහැලු..එයාල එහෙම කියනවලු....ඒත් ආදරේ දන්වන්නෙ නැතුව ඉන්න අය තමාලු ඇත්තටම ආදරේ කරන්නෙ..''..ඒ කියන්නෙ මෙයා මට ඇත්තටම ආදරේ කරන බවයි....!

මෙයාගෙ ගුප්ථ රහස් ජීවිතේ ගැන මෙයාගෙම කටින් අල්ලගන්න මම යම් යම් උපායවල් යොදපු අවස්තා තිබුන...දවසක් මම එයාගෙන් මෙහෙම ඇහුව......
''..මේ ඒක නෙවි මැරි කලාම ඔයාට බබාල කී දෙනෙක් ඕනෙද?..''
''..ම්ම් මට දෙන්නෙක් ඕනෙ..ඔයාට?..''
''..අපෝ මට නම් එක්කෙනෙක් ඇති..''
''..නෑ..නෑ..පවුලකට ලමයි දෙන්නෙක් ඉන්න ඕනෙ..''
''..හ්ම්ම්...මේ ඒක නෙවේ.. මම කියන්නම් අපි වැඩක් කරමුද?..''
''..මොකක්ද?..''
''..අපි දෙන්න හොරෙන් පැනල යමුද?..''
''..ඒ මොකටද?..''
''..මොකටද කියල අහන්නෙ? මට ඉක්මනින් බබෙක් හදා ගන්න ඕනෙ..''
''..පිස්සුද ඔයාට?...ඔයාට තාම 20 යි..ඔයා තව 5 ක් ඉන්න ඕනෙ..ඔයා තාම පොඩි ලමයෙක්..තේරුනාද?..''
''..අවුරුදු 5 ක්?  ඒ මොකටද එච්චර කාලයක්?..''
''..මම තාම ඉගෙන ගන්නවා..තව ඉගෙන ගෙන හොඳ ජොබ් එකක් හොයා ගන්න ඕනෙ..කෝ මට සල්ලි ඔයාට කන්න අඳින්න දෙන්න?..''
''..ඇයි ඔයා කරන ඔය ජොබ් එක? ඔයාට මාසෙකට රුපියල් විසි දෙදාහක් හම්බ වෙනව කිව්වෙ?..''
''...........''

ඔන්න මේ අතර ආයෙමත් දවසක් මෙයා මුලු දවසම අතුරුදහන් උනා...එදා රෑ මගෙ පෝන් එකට පනිවිඩයක් ආව..''..මාව බයික් එකෙන් වැටුනා අත ටිකක් තුවාලයි..අවුලක් නෑ..''
පහුවදා උදේ ඔන්ලයින් ඇවිත් කිව්ව  ඔෆිස් එකේ අයිය කෙනෙකුගෙ බයික් එකෙන් ලෝයර් කෙනෙක් ගාවට ගියාලු එද්දි හරස් පාරකට දානකොට ලිස්සල වැටුනලු..අතට බෙහෙත් බඳින්න ''ලුනුවිල වෙදමහත්තයා ගාවට යන්න'' ලෑස්තිය කිව්ව.හ්ම්ම්ම්ම්....මම කල්පනා කලා මීගමුවෙ ඉන්න කෙනා අතට බෙහෙත් ගන්න යන්නෙ ලුනුවිල...!
''..ගෙදර ඉඳන් ගොඩාක් දුරද ලුනුවිලට?..''
''..නෑ ගෙදර ඉඳන් මිනිත්තු 15 යි..''

පුදුමම වැඩේ කියන්නෙ එයාගෙ ගෙදර ඉඳන් එයා යන ඕනෙම තැනකට ගත උනේ මිනිත්තු 15 ක් විතරයි හැමදාම...!
ගෙදර ඉඳන් බීච් එකට මිනිත්තු 15.
ගෙදර ඉඳන් ඔෆිස් එකට මිනිත්තු 15.
ගෙදර ඉඳන් පල්ලියට මිනිත්තු 15.
මල්ලි ඉන්න කනත්තට මිනිත්තු 15.
අම්ම එක්ක ටවුන් එකට යන්න මිනිත්තු 15.
අයිය හදන අලුත් ගෙදරට මිනිත්තු 15.
අම්මගෙ අම්ම ඉන්න ගෙදරට මිනිත්තු 15.
මාමලාගෙ ගෙදරට යන්න මිනිත්තු 15.
අයියගෙ නෝනගෙ මහ ගෙදරට මිනිත්තු 15.
හැරල්ඩ් අංකල්(නිල්මිනි ගෙ.)ගෙදරට මිනිත්තු 15.

තව ගොඩාක් තිබුනා ඔය 15 කතන්දර...අපි රන්ඩු උන වාර අනන්තයි ඔය 15 නිසා......

''..ඔයා ඇයි බොරු කියන්නෙ ඉන්නෙ මීගමුවෙ කියල? ඇයි මට ඇත්ත කියන්න බැරි?..''
''..මම මොනාද ඔයාට කියන්න ඕනෙ? අපි ඉන්නෙ මීගමුවෙ..ඇයි ඔයාට මාව අවිශ්වාස? කවදද ඔයා මම කියන දෙයක් විශ්වාස කලේ?අපි ඉන්නෙ මීගමුවෙ..වෙන මොනා කියන්නද මම?..''

අතට බේත් බැඳගෙන ඇවිත් සති දෙකක් විතර ගෙදර උන්න එයා ඔෆිස් එකෙන් නිවාඩු දුන්න කියල...ආයෙමත් ඔෆිස් යන්න පටන් අරන් ටික දවසකින් ඔන්න දවසක් මහා දුකකින් කතා කරන්න පටන් ගත්ත...
''..මම ඉන්නෙ අද හරිම දුකෙන් ඔයා දන්නවද මම අද දැක්ක මගෙ බයික් එක..''
''..ඒ කෝමද..කොහෙදිද?..''
''..ඒක මගෙන් ගත්ත අයියව හමු උනා මට අද බයික් එකත් එක්කම..අනේ ඌ ඒක හප්පගෙන පැත්තක් කඩාගෙන..බලන්න දුකේ බැහැ..අනේ මම කෝම තියාගෙන උන්න බයික් එකද..හ්ම්ම්ම්..''
''..හ්ම්ම්ම්..මොනා කරන්නද ඉතින්..''
''..අනේ මම ඒ මගෙ බයික් එකට හරිම ආදරෙයි..මට හෙන දුකයි..ආයෙ කව්ද ගන්නද එහෙම එකක්?..''

ඊට කලින් වතාවෙ නම් ලැප් එක ගැන කියල නහයෙන් අඬද්දි මම එකක් අරන් දෙන්නම් කිව්වනෙ...මේ වෙලාවෙ නම් මම ඒක ගානකට වත් ගත්තෙ නැහැ...

''..හ්ම්ම් මම නම් ඔය බයික් වලට ආසම නැහැ..''
''..ඇයි ඔයා ආස නැද්ද බයික් එකක් අරන් මගෙ පිටිපස්සෙන් ඉඳගෙන යන්න?..''
''..නෑ..නෑ මම ආසම නැහැ..''
''..ඒ උනාට වෙන කෙල්ලො ආසනෙ පිටිපස්සෙන් ඉඳගෙන කොල්ලව බදාගෙන එල්ලීගෙන යන්න..''
''..ඔව් ඒ වෙන කෙල්ලොනෙ,ඒත් මම ආස නැහැ..බයික් වල කොල්ලන්ගෙ පිටේ නැගල යන්න..''
''..එහෙනම් ඔයා ආස කෝම යන්නද?..''
''..මට ඕනෙ කාර් එකක යන්න..මට හොඳට ඉඳගෙන පාඩුවෙ යන්න ඕනෙ..''
''හා..අපි එහෙනම් කාර් එකක් ගම්මුකො..ඔයා එනව නේද මා එක්ක ඒකෙ යන්න?..''
''..බලමු..''

තාමත් මාව හමුවෙන්න හමුවෙල කතා කරන්න ඕනෙ කියන්නෙ නැති මිනිහ මා එක්ක කාර් ගන්න ඒවල යන්න කතා කරනව....ඇත්තටම මම උන්නෙ පුදුම කලකිරීමකින්.....ඒ විතරක් නෙවේ මට දැනුනෙ නිකම් මම මානසික ලෙඩෙක් එක්ක ජීවත් වෙනව වගේ හැඟීමක්...!!.