සමාවෙන්න අනුත්තරා................

(අළු පාට හැන්දෑව 10)


ඒ මේල් එක දැක්ක ගමන්ම මට හිතුනෙ රාජ් කොහේ හෝ දුර පලාතකට ගිහින් ජීවිතේ නැති කර ගනීවි කියල... එයා උන්නෙ ඒ තරම්ම ජීවිතෙන් අන්තයටම වැටිල.....මට හොඳටම බය හිතුන..බයටත් වඩා දරාගන්න බැරි තරම් දුකක් දැනුන...කවදාවත් නොදැනුන මහා පාලුවක්,බය හිතෙන තනිකමක් වගේ දෙයක් දැනුන...දැන් ඉතින් කෝමද තවත් එයා ගැන දැන ගන්නෙ? එයාට මොකද උනේ?ආයෙ කවමදාවත් එයා මට හමුවෙන එකක් නැද්ද? කාගෙන් අහන්නද?කාට කියන්නද? මේවා හිතල මට පිස්සු හැදීගෙන එන්නතරම්...මම මහා හයියෙන් අඬන්න පටන් ගත්ත....ගෙදර අනෙක් අයට ඇහෙයි කියල මගෙ කාමරේ ටී.වී එක සද්දෙන් දාල,එදා හිම වැස්සට යට වෙලා තිබ්බ් බැල්කනියට වෙලා සීතලෙන් වෙව්ල වෙව්ල මම ඇඬුව.........


මේ ලියන මොහොතෙත් මගෙ ඇස්වලින් කඳුලු ගලාගෙන යනව.......ඒත් ඒ රාජ් ගැනවත්..අතීතයක් ගැන වත් හිතිල නෙවේ කොහෙත්ම...අපේ අම්මගෙත් තාත්තගෙත් අනිත්  පවුල් වල ඉපදිලා ඉන්න දරුවො අතරින් 'බුද්ධිමත්ම කෙල්ල' විදියට නමක් අරන් ඉන්න මම... මගේ ආත්මය,තත්වය,කවදාවත් මුණ නොගැහුන ඒ වගේ පුද්ගලයෙක්, වෙනුවෙන් ඒ තරම් හෑල්ලුවට පත් කර ගත්ත දුකටයි..වේදනාවටයි මේ කඳුලු.......


මම හිතුවටත් වඩා ඉක්මනින් මගෙ හිත රාජ් ට බැඳිල කියල මට  වැටහුනේ එදා...මටත් නොදැනිම ඒක හරියටම මායාවකට හසු උනා වගේ.................................


ඉතින්....එයාට මෝටර් බයික් එකක් තිබුන ඒකෙ පොටෝ එකකුත් මට එවලයි තිබුනෙ...එයා හැම තැනම යන්නෙ ඒකෙන්...මට ඕන කලේ එයාගෙ මේ ගමන කෝම හරි නතර කරන්න...ඉතින් මම එයාට කෝල් කලා..එයාගෙ පෝන් දෙකම වහල දාල...මම ඊටපස්සෙ කලේ කෙටි පණිවිඩ යවන්න පටන් ගත්ත එක නොනවත්වාම....විටින් විට නොනවත්වාම කෝල් කලා....ඔය විදියට පාන්දර  වෙනතුරුත් නිදි නැතුව මම එයා ගෙන් පිලිතුරක් බලන් උන්න.... ලංකාවෙ වෙලාවෙන් පාන්දර 0630 ට විතර එයා ඔන්ලයින් ආවා...යන්න ලෑස්තිවෙලා පෝන් එක බලද්දි මගෙ පණිවිඩ නොනවත්වාම ආවලු ඒ නිසා කොම්පියුටර් එකට ආව කිව්ව.............කොහෙද යන්නෙ ඇයි මොකද උනේ හේතුව ඇහුවාම එයා කිව්වෙ මෙහෙම.....
''.....නංගි මට තවත් ඉඳල වැඩක් නැහැ....අනුත්තරා ඊයෙ මා එක්ක චැට් කරද්දි මට තේරුනා එයා වෙනද වගේ නෙවේ කියල මට තේරුනා එයා තවත් කෙනෙක් එක්ක චැට් කරනව කියල..මම ඒක ඇහුවාම එයා කිව්වෙ..එහෙම එකක් නැහැ කියල..එයාගෙ ඊමේල් එකේ පාස් වර්ඩ් එක මා ගාව තියනව..ඉතින් මම පස්සෙ ඒකට ගිහින් බැලුව...එයා එයාගෙ අම්මල එයාට කතා කරපු බෝයි එක්ක කතා කර කර ඉඳල තියෙන්නෙ...ඒ දෙන්න කතා කරපු ඔක්කෝම මම කියෙව්ව....එයාල දෙන්න  ෆේස්බුක් එකෙත් රිලේෂන්ශිප් දාගෙන ඉන්නෙ...''


''....ඉතින් අයියෙ..ඔයා දන්නව නේද එයා ඒ බෝයිව මැරි කරන්න යන්නෙ කියල? ඔයා මටත් කිව්වෙ? ඇයි ඉතින් ඔයා ඒව ගැන හොයන්න යන්නෙ? අනුන්ගෙ පුද්ගලික දේවල් කියවන්න ගියෙ ඇයි ඔයා?..එයා ඔයාගෙ ගර්ල් ෆ්‍රෙන්ඩ් නෙවේනෙ..'' 


''....ඔව් නංගි ඒක හරි,මම දන්නව..මම දන්නව එයා කවද හරි ඒ දේ කරන බව...ඒත් මම හිතුවෙ නැහැ මේ තරම් ඉක්මනට එයා එහෙම කරාවි කියල නංගියො.. මම යනවා යන්න..මම කොහේ හරි යනව ඈතකට...''
මට එවෙලෙ දැනුනෙ නම් කේන්තියක් වගේම මහා අප්‍රසන්න හැඟීමක්...ඒත් ඒ වෙලාවෙ මට උවමනා කලේ එයාගෙ ගමන නතර කරවන්න කෝම හරි....ඒ ගැන මේකෙ ලියන්න මට හිත දෙන්නෙම නැහැ...දැන් ඒ දවස ගැන මතක් වෙද්දි දැනෙන්නෙ මහා අපුලක්..!!
මම අඬපු තරමක්..! වැඳපු වැඳිල්ලක්..! හිඟන්නියෙක් වගේ ආයාචනා කරපු තරමක්..! ඒ වගේම අනුත්තරාට බැනපු තරමක්..!(සමාවෙන්න අනුත්තරා).........


කෝම හරි නොවඳිනා වැදුම් වැඳල ඒ ගමන යන්න නොදී මම එයාව නතර කර ගත්ත.......


ඇත්තටම එයා එහෙම ගමනක් යන්න ප්ලෑන් කලාද?..නැත්නම් ඒකත් මාව අල්ලා ගැනීමේ තවත් දක්ෂ ප්ලෑන් එකක්ද?


දයාබර අනුත්තරා අක්කි......!

මගේ මේ කතාව ඔයා මුල ඉඳන්ම කියවන බව මම දන්නව.....මේක ලියන්න පටන් ගන්නත් කලින් ඉඳන්ම අපි දෙන්නට දෙන්න අපේ හිත් වල තිබ්බ ඔක්කොම ගැටලු නිරාකරනය කර ගත්ත.....හිතින් ගොඩාක් නොමග ගිහින් උන්න මමයි ඔයාට වැරදි කලේ....මම ඒවට ඔයාගෙන් සමාව ගත්ත...මේ කතාව ලියන අතර තුරෙත් ඔයාගෙ හිත රිදෙන දේවල් මගෙ අතින් ලියවෙනව වෙන්න පුලුවනි...මම දන්නව ඔයා මේ මෝඩ නංග එක්ක තරහ වෙන්නෙ නැහැ කියල...සමාවෙන්න මට...!!