කෙහෙල් ගහට කොටපු දාට.......................!!

(අළු පාට හැන්දෑව.32)

ඒ 2011 මාර්තු මාසෙ......මම කලින් කිව්ව වගේ,ජනවාරි මාසෙ 28 දින මම රකුසගෙ මූණ දැක්ක අවසාන වතාව වගේම කටහඬ අහපු අවසාණ වතාව...ඊට පස්සෙ රකුස කලේ මම ඔන්ලයින් ඉන්නව දැක්කාම වරින් වර ඇවිත් ගූග්ල් චැට් එකෙන් මාව රන්ඩුවට පටලව ගන්න හදපු එක විතරමයි.........

මාර්තු මාසෙ අග වෙද්දි මගෙ පලමු රැකියාවෙ අවුරුද්දක කොන්ත්‍රාත් කාලය අවසන් වෙමින් තිබුනා..නැවත වසර 2 ක කොන්ත්‍රාත්තුවක් යටතේ රැකියාව කිරීමට අවස්තාව ලැබුනා..ඒත් අපේ ගෙදර හැමෝගෙම අදහස උනේ මම ටික කලකට රැකියාවෙන් ඉවත් වී අම්මා සමග ගෙදර පැමිණිය යුතු බව.........

අම්මගේ අදහස උනේ පිරිමි ලමයින්ට එයාලගෙ රැකියාවල වගකීම්..පුද්ගලික ජීවිතයේ නිදහස..විවේකය අවශ්‍ය බවත්..ඒ නිසා මගේ වගකීම සම්පූර්ණයෙන් අයියලාට බාරදිය නොහැකි බව....අයියල දෙන්නගෙ අදහස උනෙත් මා අම්මා සමග යා යුතු බව.........

''..ඔයාලට දැන් මාව කරදරයක් වෙලානෙ..ඒකනෙ මාව එපා උනේ?..'' මම කිව්වෙ ගොඩාක් දුකෙන්...
''..අපිට ඔයාව එපා වෙලා නෙවේ..ඔයා ඉන්න විදිය අපිට බලාගෙන ඉන්න බැහැ..ඔයා මුස්ලිම් කෙල්ලෙක් වගේ කාමරෙන් එලියට එන්නෙ නැහැ..හරියකට කෑම කන්නෙ නැහැ..හැමදාම ඔයා අසණීපෙන්..බලන්න ඔයාගෙ හැටි..ඇඟේ කටු ටික හැලෙන්නෙ නැතුව තියෙන්නෙත් යාන්තම් හම නිසා..යන්න ගෙදර ටික දවසකට..'' ලොකු අයිය කිව්වෙත් තරහින්....
''..එතකොට මගෙ රස්සාව..?''
''..ගෙදර ගිහින් ටික දවසක් රෙස්ට් එකේ ඉන්න අම්ම එක්ක..මම තව හොඳ ජොබ් එකක් සෙට් කරන්නම් ඊට පස්සෙ..රස්සා කරන්න කලින් මනුස්සයෙක් වගේ වෙලා ඉන්න..''.....
හ්ම්ම්ම්...ඊට පස්සෙ මම අම්ම එක්ක ගෙදර ආව...ගෙදර ජීවිතේ..අම්ම උදේ වැඩට යනවා මම දවල් වෙනකම් නිදා ගන්නව..කනව බොනව නිදාගන්නව ඔහේ දවස ගත වෙනවා...
මේ කතාව මුල ඉඳන් බලපු අය ට මතක ඇති මම කිව්ව මම රකුසා නිසා අනිත් අයගෙන් වෙන් වෙලා එයාලව මග ඇරලා මගෙ කාමරේටම වෙලා තනි වෙලා ඉන්න පුරුදු උන හැටි..රකුසයි ලැප් එකයි විතරක් ඒ දවස්
වල මගේ ජීවිතයම උන හැටි...
මම ආදරේ කරපු තරම්..ඒ වෙනුවෙන් කරපු කැපකිරීම්..නිදි මරාගෙන දුක් වින්ඳ තරම්..මගේ කාලෙ නාස්ති කරපු තරම්...ඒත් අන්තිමට මට සිදු උන දේ..මාව රවට්ටපු අසික්කිත විදිය..තනියම ගෙදරට වෙලා ඉන්නකොට මේ ඔක්කොම ආයෙමත් ආයෙමත් මට  කල්පනා වෙන්න ගත්ත..කාටවත් කියා ගන්න බැරුව..කියන්න කෙනෙක් නැතුව තනියම හිතේ දරාගෙන තද කරන් ලොකු මානසික පීඩනයකට පත් වෙලා උන්නෙ මම...අවුරුද්දක් පුරා සිද්ද උන හැම දෙයක්ම මගෙ හිතේ හොල්මන් කරන්න පටන් ගත්ත....
ඒ වගේම පහත්ම විදියෙ රැවටීමකට ලක්වීමෙන් ඇති උන ලැජ්ජාව..වේදනාව කේන්තිය මේ සියල්ලම මාව නොසන්සුන් පුද්ගලයෙක් බවට පත් කලා...මම ගොඩාක් නපුරු උනා...නිතරම අප්‍රසන්න හැඟීම් හිතේ පුරවගෙන ඉන්නකොට පුංචිම දේකටත් තරහ එනවා..වෙලාවකට කාමරේ දොර වහන් මම මහා හයියෙන් කෑගහල ඇඬුවා...අතට අහුවෙන දේවල් සී සීකඩ විසි කලා..අම්ම එක්ක කිසිම හේතුවක් නැතුව තරහ උනා.......................

2011 අප්‍රියෙල් මාසෙ....
අම්ම වැඩ කරන ආයතනයෙන් තවත් සංවිධාන කීපයක් සමග එකතුවෙලා කරන සමාජසේවා වැඩ සටහනක් සඳහා කිහිප දෙනෙකුට පිට රටකට යන්න සිදු උනා හැම වසරකම වගේ..මේ පාර අම්ම ඒ ගමනට එක් උන නිසා මාවත් එක්ක යන්න අවසර ලබාගෙන තිබුන..කතෝලික ආගමේ දේවගැති වරු සහ කන්‍යා සොයුරියන් කීප දෙනෙකුත් මේ ගමනට එක් උනා...
අප්‍රියෙල් මාසෙ 10 වෙනිදා මම ඒ ගමන පිටත් උනේ මගේ යාලුවන්ටවත් කිසිම කෙනෙකුට නොකියා..මගේ ලැප්ටොප් එක ගෙනියන්න අම්ම අවසර දුන්නෙ නැහැ..ඒ වගේම කිසිම කොම්පියුටර් එකකට අත් තැබීමට මට අවස්තාවක් ලැබුනෙ නැහැ..මම ඒ ගැන උනන්දු උනෙත් නැහැ.....මම උවමනාවෙන්ම කොම්පියුටර් මග ඇරල උන්න කිව්වොත් තමා වඩා හරි......
අපි ආපසු ගෙදර ආවෙ මැයි මාසෙ 9 වෙනිද...ඔන්ලයින් ආවාම දැක්කෙ මගෙ යාලුවො ගොඩාක් කලබල වෙලා තිබුනා මාව දකින්න නැතුව(මම කැමති අකමැති යාලුවො ඔක්කෝම වගේ.)මාව හොයල..මට පණිවිඩ පිට පණිවිඩ එවල..ඒ වගේම මට බැනලා.........

ඒත් රකුස ගෙන් නම් එකම එක වචනයක් වත් මට තිබුනෙ නැහැ...(අනේ වාසනාවන් ඒකි මැරෙන්න ඇති දැන් මට සැණසීමෙන් තව බිස්නස් එකක් පටන් ගත්තෑකි කියල හිතල සතුටින් ඉන්න ඇති.)
ඔන්න බලන්න යාලුවනේ මේකෙන්ම හිතා ගන්න පුලුවන් නේද මේ රකුස මොන වර්ගයේද කියල?
අපි නම් දවසක් හරි ඇසුරු කරපු,, යාලුවෙක් නෙවේ තරහ කාරයෙක් උනත් එක පාරම අතුරුදහන් උනාම නිකමට හොයල බලනව නේද??
මෙන්න මේ වගේ මිනිහෙකුට මම ආදරේ කලේ..පන දෙන්න ගියෙ..!!!!
මේ ලෝකෙ ඉන්න අන්තිම ජරාම මිනිහටයි මම ආදරේ කලේ,,මෙහෙම එකෙකුටනෙ මම රැවටුනේ කියල මට තවත් වරක් හිතුනා....!!!!

රකුස අතුරුදහන් වෙලා යන්නම ගිහින් තිබුන......විශේෂ දේකට තිබුනෙ රකුස ලියාගෙන ගිය ''ආදර කතාව'' බොරු බ්ලොග් එක 'ආරාධිතයින්ට පමනක්' බලන්නට හැකි වන විදියට වෙනස් කරල තිබුන..........
ඔය අතරෙම මම දැක්ක රකුසගෙ 'ට්වීටර් එකවුන්ට්' එක.. රකුස ප්‍රසිද්ධ 'වියෝ ගීත' වල පද පේලි ලියනවා දිගට හරහට ඒකෙ..ආදරෙන් පැරදුන නියම අවංක ප්‍රේමවන්තයෙක් වගේ...හිකිස්...!!

ඊට ටික දිනකට පසු මම ඔන්ලයින් ඉන්න වෙලාවක රකුසා ආව..මොකුත්ම නොදන්න නොවුන විදියට අහනව මගෙන් චැට් එකෙන්..
''..හායී..කෝමද? ඔයා ඉන්විසිබල්ද ඉන්නෙ?..''
මට එවෙලෙ ආපු කේන්තිය...''..ඉන්විසිබල් ඉන්න? ඇයි මම මොකාට බයේද ඉන්විසිබල් ඉන්නෙ?..හැංගිලා ඉන්න ඕන දේවල් මම කරල නැහැනෙ..''
''..මට නෙට් එන්න බැහැ..අපේ ගෙදර ඉන්ටර්නට් නැහැ..'' රකුස කිව්වා...
''..ආ හැබෑද..ඒකද අර ට්වීටර් එකේ ශෝක ගීත ගයන්නෙ?..''
''..ඒවා කලේ පෝන් එකෙන්..''..එහෙම කියල ආයෙමත් රකුස අතුරුදහන් උනා.........

ඊට ටික කාලෙකට පස්සෙ ඔන්න රකුස ආයෙමත් මතු උනා...එදා එයාගෙ ප්‍රශ්නෙ මෙහෙම..''..හායී..ඔයා කවියක්ද අර ලියල තියෙන්නෙ..?''
''..මොන කවියද කොහෙද?..'' මම ඇහුවා..
''..අර ගූග්ල් බුස් එකේ..ලස්සනයි ඒක..''
''..ඕ.කේ..තෑන්ක්ස්..''(මම බුස් එකේ ලියල තිබුනෙ කවියක් නෙවේ ප්‍රසිද්ධ ගායකයෙකුගෙ සින්දුවක් ඒක.) හිකිස්..!!!!

මාසයක් විතර පහු උනා......
දවසක් රකුස ඔන්ලයින් උන්න මම එනකම්...මාව දැක්ක විතරයි උමතුවෙන් වගේ බනින්න පටන් ගත්ත (චැට් එකෙන්.)
 
''..දැන් හරිද? සතුටුද? මට මේ දේ කරන්නම නේද හිටියෙ..ඉවසිල්ලක් නැතුව නේද උන්නෙ මට මේක කරන කම්?පෙරුම් පුරාගෙන නේද උන්නෙ ඕකට නේද?ඔහෙට සතුටුද දැන්?...''
මම හිතුවෙ රකුසට පිස්සුව තද වෙලා කියල.. මාත් ඔහේ බලාගෙන උන්න එයාගෙ චැට් පේලි දිහා මොනාවත් හිතා ගන්න බැරිව...
මට බැනගෙන ගියෙ අන්තිම කැත විදියට....
අගක් මුලක් නැති මේ කතාව අවසානෙදි මම ඇහුවා මොකක් ගැන්ද මේ කියන්නෙ..මොකක්ද ඔහෙට වෙලා තියෙන්නෙ කියල......

''...ඔයාලගෙ අම්ම අපේ ගෙදරට කතා කරල..අපේ අයිය එක්ක කතා කරලා..කෝමද ඒක කලේ..? කෝමද එයා මම ගැන දන්නෙ..?ඇයි මට එහෙම කලේ?..''

රකුස පිස්සුවෙන් වගේ කියවන්න ගත්තෙ...මට රකුසව විශ්වාස කරන්න බැරි උනා..අපේ අම්ම?? ..නෑ.. වෙන්න බැහැ..!!
කිසිම දෙයක් හිතා ගන්න බැරුව මාව ගල් උනා...මගෙ අත්දෙක පන නැතුව ගියා........!!